KM3: Tinig-Sintunado [hindi-lahok]

KM3: Tinig-Sintunado [hindi-lahok]

Gusto kong sumigaw ng malakas ngayon. Dito kung saan ako nakaupo. Sa harapan ng de-kuryenteng kwaderno. Kung mamarapatin lang. Kung posible lang.

Pinoy ako. Sa isip. Sa puso. Sa diwa. Sige pati na din sa gawa. Istura? Oo naman.

Pinoy ako pero wala ako sa pinas. Nagpupumilit makipagsapalaran sa ibang bansa para sa pamilyang naiwan sa pinas. Mahirap. Malungkot. Pero ito ang nakatakda sa akin.

Sa kalagayan ko ngayon, pinoy na wala sa sariling bansa, pag nagsiwalat ba ako ng tinig ito ay maririnig?

POOOOOOOOOOOOOTEK!

Gusto ko umuwi ng pinas pero masyadong masalimuot. Mas madali pang pumunta ng ibang bansa kaysa ang pag-uwe ng pinas. Bakit kelangang bayaran ang isang kapirasong papel na nagkakahalaga ng halos dalawangdaang piso para lang makabalik sa pinagtatrabahuhan kung sakaling umuwi sa ng pinas? Bakit sa pagkuha ng kapirasong papel na ’yon kailangang pumila ng halos kalahating araw at kung mamalasin ka pa, ubos ang isang buong araw mo. Bakit paulit-ulit na kelangang isulat ang mga bagay tungkol sa sarili para makakuha ng papel na yon? Bakit di sapat ang ID? Ang labo lang. Alam kong madami nang nagrereklamo sa makalumang sistema na ito ng embahada. Pero walang nakikinig sa bawat tinig na sinasambit. Ganoon ba kasarado ang bansa ko sa pagbabago? Kung gusto nilang pabayaran ang serbisyo nila, wala namang problema doon, pero ayusin naman sana nila yung sistema nila.  

Bulok. Masakit mang aminin pero yan talaga ang deskripsyon kung ano yung sistema ngayon ng embahada ng pilipinas kung saan ako naroroon ngayon. Kailan kaya nila balak makinig sa tinig ng mga taong nakapalibot sa kanila? Simpleng pagbabago lang sana. Konting kaayusan. Konting sistema. At pag-akap lang sa mabilis na pagbabago ng teknolohiya ngayon. 2012 na, lahat Computerized na, tayo... sulat kamay – tipa sa makinilya. Nakakalungkot.

Mahal ko ang bansang Pilipinas. At dahil concern ako sa kanya, gusto ko sana mabago yung mga panget na nakikita ko. Mali ba yon?

Joel dela Cruz po... isang OFW. Paos. Sintunado. Pero umaasang balang araw madidinig din ng kinauukulan ang aking tinig at magiging maayos din ang sistema ng mahal kong bansa.

= = = =

Ang akda kong ito ay may relasyon sa naipost ko dati dito sa blog ko: ”Ang hinagpis ng isang simpleng OFW”. Nalulungkot lang ako na sa pagsasabi ko ng napansin ko sa embahada, na baka maitama pag pinuna ay namasama pa ang punto kong ito.


Sinabay at inakma ko lang eto sa patimpalak ni Jkul ngayong taon. KM3: Tinig.