Kapag ang butas hindi madulas, may minamalas

Kapag ang butas hindi madulas, may minamalas

Tuyut na tuyot na.

Kahit anong gawing piga, walang lumalabas.

Mukhang naisagad ko na hanggang sa kasukdulan.

Ganito ata talaga ang epekto pag inaraw araw...

 Sabi na wag pilitin pag wala ng nalabas… yan tuloy napagod at natigang.

Hapdi ng ulo ko.

Pagod.

Walang silbi.

Hindi ko alam paano muling bubuhayin.

Hay pootek.. kung kelan kita kelangan saka hindi ka nakikisama.

Sana sa susunod na araw magkasilbi ka ulet.

Kung kelan, kumikita na ko dahil sa’yo.

Kung kelan, sa bawat paggamit ko sa’yo dolyar ang nakataya.

Kailan ulet lalabas ang iyong mga katas?

Kelan magkakaroon ng buhay at kwenta ang iyong mga nilalabas?

Isang bwan lang ba ang iyong silbi?

Gumana ka na paki-usap.

Kelangan ko ang tulong mo para madagdagan ang post ko dito sa bahay ko.

Kelangan ko to para dumami ang magcliclick sa nuffnang ads ko.

Utak, ulo, isip, tulungan nio ko maglagay ng bagong entry sa blog ko. Pakiusap..

Isang bwan na nga pala ang blogspot ko… yahoo… akalain nio yun nakaabot ako ng ganito katagal. Ang saklap lang. hirap na ko makaisip kung ano ang ipopost… Hirap talaga pag hindi ka gifted sa ganitong bagay.

Ngaps, sa isang bwan kong pamamalagi sa blogworld,

nakakatuwa na madami akong nakilalang kaibigan.

Nakakatuwa na kahit papaano eh may mga isang follower ako na nagcocomment parati sa mga entry ko. Nakakatuwa na nahasa ulet yung bahasa melayu skills ko dahil na din sa mga bumibisita sa blogspot ko na mga kaibigang bahasa.

Sa mga isa kong follower… ang post na to ay dedicated para sa imu. Kung hindi dahil sa imu, nagsara na ang bulakbolerosasg sa kanyang pang isang buwan na pamamalagi sa blogworld.

Maraming Salamat… Kaibigan Ko…

Terima Kasih… Kawan Ku…