16 com

Random post lang



Minsan, hindi mo naiisip napaplano mo na pala yung buhay ng ibang tao ng di mo namamalayan… masarap mag plano. masarap may isasama ka sa pagplaplano, subalit kainaman, ang saklap kung yung isinasama mo sa plano mo ay wala naman palang interes sa plano o isama ka sa mga plano. Kaya para sakin, mas mainaman na sumunod nalang sa agos ng buhay.

Bago na nga pala ang kumpanya ko dito sa SG nung January 3 pa. Medyo bago sa akin yung ibang bagay. Sana mas oks to kesa sa dati kong work.

Bumili ako ng planner, nagaya ako sa mga katwitter ko (gaya-gaya lang talaga ko). Kainaman yan, ilang araw lang ako nagsulat di ko na ginagamit ngayon, sobrang dami kaseng kelangan gawin sa trabaho (pero tinatamad lang talaga ko).

Nagkaroon ng bijoke ang mga pinoy bloggers dito sa SG. Ang gagaling nila kumanta. Dyahe putek. Pero ayun, ang saya.

Pagkatapos ng kantahan may unteng kwentuhang naganap sa mga bloggers. At anu pa ba ang pag-uusapan? Edi tsismis. LOL. Joke. Ang tanda ko lang nagkaroon ng konting pa-exam yung isang blogger. Enumeration, ang mga tanong: (a) magbigay ng mga adult content na bloggers. (b) magbigay ng mga magagaling na blogger mapa english o tagalog (c) magbigay ng listahan ng mga bading na bloggers (d) magbigay ng mga blogger na haligi na ng ganitong larawan. LOL. Siempre may joke lang dito sa sinulat ko, hulaan nio nalang kung alin sa nabanggit.

Nung naghiwalay na ang lahat, naginom pa kami nila Owen at Sam. At anglufet, ang dami kong nasagap na balita. Kainaman lang.

Lilipat na naman kame ng bahay ng mga tropa ko dito sa March. Ang hirap magview ng bahay. Gusto ko sana  sa malapit na sa City (maranasan man lang), pero sakin, sunod lang sa agos, kung san lang gusto mga kasama ko, ako nalang mag-aadjust.

Para sa’kin, ayaw ko talaga yung tinatawag nilang positivity. Di din ibig sabihin neto na pabor ako sa mga laging negative na tao. Ang sakin lang, parang bakit mo pipigilan ang sarili mo na sabihin yung bagay na alam mong mali o alam mong ayaw mo para lang mapanatili ang positivity na tinatawag na yan? Kainaman! Lahat ng bagay, may pambalanse ika nga (sa opinion ko lang naman ‘to).

Ayown. Tama na ‘to kung anu-ano na lang talaga ang nasasabi ko. Salamat sa pag tyatyagang magbasa tulog na muna ko, sobrang napagod ako sa activities ngayong weekend. \m/ Happy Birthday pala bukas, Carla (mukhang di mo naman to mababasa, pampapadagdag lang ga ng characters sa blog entry, LOL)




17 com

02.14.12


I want to sleep with a girl.




Not to have sex with her. Not to fool around. But just because I want to wake up next to her. I want to see her before she has all her make up on. I want to run my fingers through her hair before it's washed and done up. I want to kiss her before her teeth are brushed. I want to hold her before she changes out of her pajamas. Because in this moment, in her opinion she would say she is at her least attractive moment of the day. But I'd still look at her and smile because in my opinion, I will have never seen her more beautiful.


---
I saw these lines over the net. I dunno who's the author but I totally agree in what he said.


16 com

don't give up

“remember the reason why you are running”

Wala akong balak gumawa ng entry ngayon pero nabago ito nung nabasa ko yung entry ni Marvin.

Sa tipikal na usapan ng pagtakbo, nahilig ako dito dahil sa dalawang magkasalungat na dahilan.

  1. nagiging stress reliever ko ang pagtakbo. Sa tuwing may problema ko, mabigat o hindi man, asahan mo pag-uwi na pag-uwi ng bahay, ilalapag ko lang yung bag ko at tatakbo na ko. Natuto ko tumakbo mag-isa para mapawi lahat ng iniintindi ko.

  1. isa sa aktibidad naming magkakakabarkada ang pagtakbo. Wala kaseng pinipili ang sports na ito. Mapamatanda-bata, mataba-payat, lalaki-babae ay pwedeng tumakbo. Kaya tuwing magkakaroon ng time na magsama sama sa isang activity, eto yung karaniwang sinasalihan namin.


Malaki ang natutulong sakin ng pagtakbo. Ilang marathon na din ang aking nasalihan. Sisiw na nga sakin ang Full marathon (42KM), joklang to! Ilang kuko na din ang namatay sakin dahil sa pagsuot ng maling sapatos at ilang pagkapagod na din ang aking natamasa matapos lang ang pagtakbong aking sinasalihan.



Sa aspeto ng buhay sabi nila, life is a marathon. Tulad ng pagtakbo o pagsali sa marathon ang buhay ay,

Sa simula: madaming agam-agam. Di natin alam kung handa ba tayong sumuong sa pagsubok. Mayroon tayong pagtatanya kung gaano ba kalayo ang kaya nating tahakin. Kung anong ruta ang gusto nating salihan. Kung lalaban ba tayo.

Sa mismong karera ng buhay: hindi natin matantya kung napasubo lang ba tayo. Kung susuko na ba tayo sa pagsubok na to. Kung mapapanindigan ba nating tapusin o sa gitna ba ng laban ay aatras nalang tayo bigla? Mapapagod, hihinto (magpapahinga) at mag-iisip... Kung hindi ka duwag, itutuloy mo ang laban.

Sa finish line: hindi ka man manalo. Hindi man ikaw yung kauna-unahan na nakadating dito. Ramdam mo ang mahalaga, nagtagumpay ka sa sarili mong paraan. Yung tipong atleast sinubukan mo. Yung lumaban ka, natapos mo yung hamon at nagkaroon ka ng bagong karanasan. Nasukat mo ang kakayahan mo sa pagkakataong ito. Diba iyon naman talaga ang mahalaga? The sweetest thing ika nga…


Kaya ngayon, bukod sa linyang “para kanino ka bumabangon?” Siguro maari na din nating isama ang mga katagang, “remember the reason why you are running” para matantya natin kung kelangan na ba nating sumuko o hindi sa karera ng buhay.
21 com

New year post

May mga bagay na kahit gaano mo pa pinaglaban ay mawawala pa din sa'yo.

Kung para sa'yo talaga yon. Kahit ano man ang mangyari, harangin man ng sibat, kaaway mo man ang lahat, at kung anu-anong sh*t man yan ay hinding hindi maagaw sa'yo. Yun ay iyong-iyo itaga mo sa bato.


-----


May isang espesyal na babae na alam kong tahimik na nagbabasa ng blog ko ang ikakasal na ngayong february. "ingat ka lagi Jean. \m/"